Eski Mısır Uygarlıklarında Oldukça Normal Kabul Edilen Ama Günümüzde Anormal Olabilecek 8 Tuhaf Gelenek
Eski Mısır, binlerce yıl öncesine dayanan karmaşık bir kültüre sahip gizemli bir uygarlıktır. Eski Mısırlıların dünyaya ve bilime katkılarını hepimiz biliyoruz. Ancak Eski Mısır’da normal kabul edilen bazı durumlar vardı ki, duyunca ne diyeceğimizi bilemiyoruz. İçeriğimizde Eski Mısır kültürüne kazınmış ve normal kabul edilen sekiz garip durumu derledik?
1. Mumyalama
Mumyalama, uzman mumyalar tarafından gerçekleştirilen sofistike bir törendi. Sadece vücudun kurutulduğu kolay bir işlem değildi. Sürecin bir adımında, beyin ve diğer iç organlar kancalı bir alet kullanılarak çıkarılıp kanopik kavanozlara yerleştirildi. Bu kavanozlarda tanrı Horus’un dört oğlu Imsety, Hapy, Duamutef ve Qebehsenuef temsil edilmiştir. Her oğul sırayla karaciğeri, akciğerleri, mideyi ve bağırsakları korumaktan sorumluydu. Vücut, organlar çıkarıldıktan sonra kuruması için birkaç hafta boyunca bir tuz olan natron ile dolduruldu. Vücut keten sargılarla sarılmadan önce yağlar ve reçinelerle kaplandı. Ölüyü öbür dünyada korumak için sargıların ortasına muska ve tılsımlar yerleştirildi.
2. Eski Mısırlılar, kedilerden timsahlara kadar evcil ya da vahşi her tür hayvana hürmet ederdi. Her hayvanın, doğaüstü yeteneklere sahip, makul bir tanrı veya tanrıça ile ilişkili olduğu düşünülüyordu.
Kediler eski Mısır’da en sevilen hayvandı. Tanrıça Bastet’in enkarnasyonu oldukları düşünüldüğü için edebiyatta ve sanatta sıklıkla tasvir edilirler. Kedilere evcil hayvan muamelesi yapıldı ve aşırı özen ve şefkat gösterildi. Bir kedi öldüğünde genellikle mumyalanır ve bir mezara gömülürdü. Eski Mısırlıların özellikle tanrı Sobek’i temsil ettikleri söylenirdi. timsah (aka Fayum) Şehirde timsahlara tapıyorlardı. Rahipler, havuzlarda timsahları besler ve onlara bakarlardı. Timsahlar da tıpkı kediler gibi büyük bir törenle mumyalanır ve gömülürdü.
3. Eski Mısır’da göz kalemi kozmetik dışında çeşitli amaçlara sahipti. Çekiciliği artırmak için kullanılmasının yanı sıra tedavi edici faydaları olduğu düşünülüyordu. Gözleri güneşin parlaklığından ve çölün soğuk rüzgarlarından koruduğuna inanılıyordu.
Ayrıca sürtünmenin kişinin ruhsal gücünü artıracağına ve kötü ruhları uzaklaştıracağına inanılıyordu. Mısırlılar güçlü bir ruha sahip olduklarını göstermek için sürme takarlardı. Bir kurşun türü olan galena, yeşil bir mineral türü olan malakit ve odun kömürü, odun kömürü üretiminde kullanılan malzemelerin başında geliyordu. Malzemeler ince bir toza indirgendi ve bal, balmumu ve yağlar gibi macun yapıcı elementlerle birleştirildi. Macun daha sonra küçük bir çubuk veya kaşıkla göz çevresine uygulandı.
4. Eski Mısırlılar neyin estetik olduğuna dair net bir fikre sahipti ve bu fikir, şimdi garip veya nahoş bulabileceğimiz şeyleri kapsıyordu.
Kadınlar daha genç ve çekici göründüklerini düşündükleri için kaşlarını sık sık tıraş ederlerdi. Tıraştan sonra kaşlar daha iyi ve etkileyici bir görünüm için sürme ile geriye doğru çekilirdi. Eski Mısır’daki hanımlar da görünüşlerini güzelleştirmek için bir dizi kozmetik ürün kullandılar. Dudaklarda ve yanaklarda pembe bir ışıltı için hardal veya kınadan yapılan allıkları tercih ettiler. Vücut kokuları için yağlar ve parfümler de vazgeçilmezdi.
5. Eski Mısırlılar, sembolleri kullanarak kelimeleri temsil eden kendi yazı türlerini geliştirdiler: hiyeroglifler.
Anıtsal yazıtlar, mektuplar, yasal belgeler ve günlükler hiyerogliflerle yazılmıştır. Bu yazı sistemi; Soyut adalet ve zevk fikirlerinden hayvanlara ve bitkilere kadar her şeyi tasvir edebilecek binlerce farklı sembol içeriyordu. Hiyeroglifler sadece iletişim için kullanılmadı, aynı zamanda ritüel ve büyülü faaliyetlerde de değerli bir rol oynadı. Hiyeroglifler, yaşayanları savunma ve öbür dünyada ölüleri yönlendirme yeteneğine sahip olduğu düşünülen büyüleri yazmak için kullanılıyordu.
6. Eski Mısır toplumunda bira yaygın olarak tüketiliyordu.
Maya yapımında kullanılan arpa önce suya batırılır, çimlenmeye bırakılır ve daha sonra öğütülmeden önce kaba bir un haline getirilirdi. Un daha sonra suyla birleştirildi ve bira benzeri bir içecek üreterek mayalanmaya bırakıldı. Bira, beslenme ve hidrasyon kaynağı olmanın yanı sıra sosyal ve dini törenlerde değerli bir rol oynadı. Bira genellikle adaklarda kullanılırdı. Biranın yaratıcısının tanrı Osiris olduğuna da inanılıyordu. Bira, insanların tutum ve davranışlarını iyileştirdiği düşünüldüğü için etkinliklerde ve festivallerde de bulunurdu.
7. Eski Mısır’da, özellikle seçkinler arasında çok eşlilik yaygındı. Firavunlar ve diğer güçlü adamlar, statülerini ve otoritelerini temsil eden birden fazla eşe sahipti.
Cariyeler de oldukça yaygındı. Çok eşlilik yaygın olmasına rağmen, Eski Mısır evliliği kutsal bir kurum olarak görüyordu. Boşanma uygun görülmedi, çiftlerin birbirine sadık olması beklendi. Hâlâ kocalarının yetkisi altında olmalarına rağmen, kadınların yasal olarak mülk sahibi olma ve kendi işlerini yürütme hakları vardı. Eski Mısır’da çocuk sahibi olmak çok önemliydi. Mirasçıların ailenin zenginliğini ve statüsünü belirlediği düşünüldüğünden, erkekler kızlara tercih edilirdi. Kadınlar ise genellikle ev içi beceriler konusunda eğitim ve öğretim aldılar.
8. Eski Mısır’da takma sakal, özellikle yönetici seçkinler arasında popüler bir aksesuardı. Firavunlar ve diğer yüksek rütbeli yetkililer, güçlerini ve tanrılara olan bağlılıklarını göstermek için genellikle bu sakalları takarlardı.
Bu sakallar, metal ve kiremit dahil olmak üzere çeşitli malzemelerden yapılmıştır. Yapay sakal, ölü firavunun mumyalanmış bedeni üzerinde koruyucu bir etkiye sahip olduğuna inanıldığı için sıklıkla takılırdı. Erkekliğin ve otoritenin bir başka değerli sembolü olarak görülüyordu. Eski Mısır’da uygulanan birçok uygulama ve gelenek, bugün insanlara alışılmadık ve hatta garip gelebilir. Ancak bu gelenekler, Eski Mısır kültürünün temel bir bileşeniydi ve hem toplum hem de din üzerinde değerli bir etkiye sahipti. Eski Mısırlılar sonunda yapay sakalları, hayvanlara tapınmayı ve mumyalamayı terk ettiler.
